Een patiënt leeft zich uit op zelfgenoegzaamheid onder het toeziend oog van een stille dokter in een ziekenhuiskamer

In een ziekenhuiskamer bezwijkt een patiënt aan de drang om zichzelf te plezieren, zich niet bewust van de stille dokter die observeert. De kamer vult zich met stil gekreun als ze haar hoogtepunt bereikt, waardoor de dokter sprakeloos achterblijft.

In een schaars verlichte ziekenhuiskamer ligt een patiënt bloot op het bed, zich niet bewust van de stille waarnemer. Buiten zijn medeweten kijkt een arts heimelijk naar zijn elke beweging. De patiënt, die een plotselinge golf van verlangen voelt, begint zijn lichaam te verkennen, zijn vingers volgen een pad van zelfgenoegzaamheid. De arts, niet in staat om zich tegen het zicht te verzetten, begint te beantwoorden, zijn eigen opwinding groeit met elke seconde die voorbijgaat. De kamer vult zich met de geluiden van zware ademhaling en zacht gekreun, terwijl ze beiden bezwijken voor hun oerdrift. De patiënte, zich niet meer bewust van de aanwezigheid van artsen, blijft zichzelf aanraken, wordt gepassioneerder en bevrijder. De arts aan de andere kant, zijn eigen hand, blijft zich uitsluitend richten op een stilzwijgend tafereel. De ontmoeting van patiënte, met een doodlopende climax, laat beide partijen tevreden achter en laat de slaap van de patiënt leeglopen.